Frá miðvikudegi til föstudags

Á miðvikudegi í mogga er sagt frá því að aðeins 5% þeirra sem hættu að reykja drápu í sígarettunni einir og óstuddir, en tveimur dögum seinna geta hvorki meira né minna en 70% hætt að reykja bara sisvona án plástra, námskeiða og lyfja.

Á miðvikudegi er viðtal við Dr Robert West sem er svartsýnn á að reykingafólk geti hætt án heimilislækna og hjálparlyfja. Á föstudegi er allt annað upp á teningnum ef marka má skýrslu sem Lýðheilsustofnun hefur birt.

Miðvikudagur: "Yfir 70% þeirra sem tókst að hætta að reykja fengu enga sérstaka aðstoð við að hætta, en rúmlega 22% notaði reykleysislyf sér til aðstoðar."

Föstudagur: "Rannsóknir sýna að 75% tilrauna til reykleysis án aðstoðar eða hjálparmeðala verða að engu innan viku og aðeins innan við 5% reykingamanna, sem gera tilraunir til að hætta sjálfir og án aðstoðar, eru enn reyklausir eftir heilt ár."

Litabreytingin er sko mín. 

Eftir að hafa lesið Moggann á miðvikudegi var ég virkilega stoltur að hafa hætt að reykja fyrir tólf árum án hjálparlyfja en svo á föstudegi sá ég að ég er ekkert spes; mikill meirihluti þeirra sem hætta að reykja gera það án aðstoðar.

Miðvikdagsfréttin er að vísu runnin undan rifjum lyfjafyrirtækisins Pfizer í samráði við Félag íslenskra heimilislækna en það hefur ábyggilega ekki nokkur áhrif á niðurstöðuna enda er allt satt og rétt haft eftir Dr Robert West sem er prófessor í sálfræði við UCL sem vill meina að reykingamenn þurfi stuðning í verki til að losna við nikótínpúkann. Því miður er sá stuðningur of seinn á ferðinni fyrir 70% sem hættu án stuðnings í verki, ekki satt?

Miðvikudagur: "West segir afar þýðingarmikið að reykingamenn gefi reykingar upp á bátinn á meðan þeir eru enn ungir. Fíknin sé þó ákaflega sterk og flókið fyrirbæri. Stuðningur fagmanna á borð við heimilislækna geti því skipt sköpum í því hvort tilætlaður árangur í átt til reykleysis næst eða hvort allar slíkar tilraunir fjúka út í vindinn."

Föstudagur: "Yfir 70% þeirra sem tókst að hætta að reykja fengu enga sérstaka aðstoð við að hætta, en rúmlega 22% notaði reykleysislyf sér til aðstoðar (annað hvort nikótínlyf eða Zyban).Nokkuð stór hluti þeirra sem enn reykti notaði nikótínlyf. Þetta er ekki í samræmi við leiðbeiningar um notkun slíkra lyfja."

Miðvikudagur: " Nikótínið hefur margþætta virkni á heilann. Það kallar m.a. á sterkar hvatir til að reykja, skapar nikótínhungur og framleiðir óþægileg fráhvarfseinkenni þegar heilinn hefur gengið á nikótínbirgðir sínar. Með góðum stuðningi heimilislækna og þeirra hjálparmeðala sem í boði eru nú til dags eru þó líkur á varanlegu reykleysi mun betri en ef menn ætla sér ekki að nýta þau ráð sem í boði eru."

Föstudagur: " Árið 2006 var sala nikótínlyfja gefin frjáls í Finnlandi. Þessi breyting varð til þess að verð á nikótínlyfjum lækkaði og sala jókst. Þó er ekki vitað hvort þessi söluaukning hafi haft áhrif á tíðni reykinga. Til að mynda hefur sala nikótínlyfja aukist töluvert síðustu ár í Danmörku en tíðni reykinga haldist nokkuð stöðug."

Miðvikudagur: Dr. West. „Allir reykingamenn telja sig geta hætt sjálfviljugir og án hjálpar en staðreyndin er önnur enda er nikótínfíknin bæði sterk, öflug og skæð."

Skilaboð Dr Wests eru augljós: Engin getur hætt að reykja nema kaupa lyfin sem hann er að kynna.  

Stór hluti reykingafólks hefur reynt nýlega að hætta

Athugasemdir

[kiza, 19.4.2008 kl. 13:31]

Haha, þessir lobby-istar eru alveg meiriháttar.  Að halda að maður sjái ekki í gegn um þetta.

Reyndar held ég (og tek fram að ég hef akkúrat enga menntun til að bakka þetta upp) að nikótínið sjálft sé minnsta vandamálið við það að hætta að reykja.  Félagslega hliðin af reykingunum er hins vegar annað mál, sem og erfiðið við að aftengja ýmsar athafnir (t.d. drykkju áfengis eða koffeindrykkja, morgunblaðalestur, tilfinningin eftir góðan mat eða kröftugt kynlíf) frá sígarettunni.  Mér þætti a.m.k. einstaklega erfitt að fá mér ekki smók eftir feitan Vitaborgara... 

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 20.4.2008 kl. 20:52]