Cameron Diaz, togarasjómenn, þingmenn og fólk á kassa sem pípar...

Ég er að komast á þá skoðun að það sé ekki gott starf að vera fræg leikkona eða frægur leikari í Hollywood.

Ekki fara sjómenn í viðtöl og játa það hreinskilningslega að lífið á frystitogaranum hafi verið hreint helvíti þrátt fyrir góðar tekjur.

Ekki játar fólk á afgreiðslukössum matvöruverslana hvað það sé erfitt starf að segja góðan daginn þúsund sinnum og heyra í pípinu 300.000 sinnum yfir daginn.

Ekki játa þingmenn hreinskilningslega hversu erfitt lífið sé á þingi. Þingsalurinn er alltaf hálftómur eða bara alveg tómur, þar af leiðandi hljóta ræður langflestra að fæla hina úr þingsalnum. Eina skiptið sem ég hef verið í vinnu þar sem allir flúðu úr vinnslusalnum var þegar amoníakrör sprakk í Ísbirninum forðum daga.

Kannski er skemmtilegt á kaffistofunni á þinginu en varla leggst fólk í dýra kosningabaráttu til að komast í gott kaffi og fá svo níð úr öllum áttum, jafnvel frá manninum sem ræður fólk í vinnu á kassa sem pípar.

Diaz átti erfitt