HURÐARSKELLIR OG HAUSPOKAR

Bloggarar sem skjóta á annað fólk með skrifum sínum, en eru jafnframt með lokað fyrir skriflega löðrunga til baka eru svolítið huglausir að mínu mati. Ef fólk ætlar að vera í fremstu víglínu orðaskaks á blogginu er æskilegt að galopið sé fyrir athugasemdir, þannig að skriflegir kinnhestar, mótmæli, háð og hrós fái að hrynja inn. 

Athugasemdir sem fara ekki í gegnum síu og birtast jafnóðum eru einmitt til þess fallnar að fækka leyniskyttum í fílabeinsturnum.

Sá sem kemur úr efri hæðunum, hvað þá frá annarri plánetu í skoðunum, verður bara að bíta í súrar athugasemdirnar með einhverjum örfáum undantekningum. Flestar athugasemdir eru viðráðanlegar fólki sem heldur úti bloggsíðu, hvað þá sjóuðum orðaskyttum.

Að tilkynna í löngu máli, að athugasemdum sem uppfylla ekki ákveðin skilyrði verði eytt er ósköp hallærislegt. Það er álíka eins og ef gestgjafi tilkynnti gestum sínum, sem sumir væru að vísu með hauspoka, að hver sá sem færi ekki að leikreglum gestgjafans verði umsvifalaust vísað á dyr. Slíkar tilkynningar eru argasti óþarfi og lýsa aðeins óöryggi gestgjafans.

Hver sem er getur sagt hvað sem er, um hvern sem er, hvort sem okkur líkar betur eða verr. Netið hefur ýmsa kosti en marga ókosti sem ekki verða aðskildir.

Ég held að það sé skömminni skárra að láta "rangar" skoðanir standa sem beinast gegn bloggara á hans eigin bloggi. Ég held að það sama gildi um bloggið og önnur samskipti; að sá sem hellir úr skálum reiði sinnar með dónaskap og níði verður sjálfum sér til skammar og er ekki hátt skrifaður.

Stundum slípast bloggvinir þó einum of vel saman sem getur jafnvel leitt til þess að þeir samþykkja hvaða bull sem er til að  falla inn í hópinn. Þannig eru samskipti á blogginu ekkert svo ólík öðrum samskiptum. Bloggvinir styðja hvern annan þegar best lætur en geta líka lagt annað fólk í einelti þegar verst lætur.

Nafnleysi eru ekki alslæm, ekki frekar en andlitsmynd sé ávísun á gæði og gjörvileika. Það getur meira að segja verið hressandi að fá málefnalegan "sannleika" upp á borðið, þótt hann sé nafnlaus. Þannig hlýtur það að vera innihaldið sem skiptir mestu máli en ekki hvort skoðun sé með kennitölu.

Alcoholic Anonymus er nafnlaus samtök, sömuleiðis Ku Klux Klan. Nöfn eru ekki bara til góðs og nafnleysi ekki bara til ills. Adolf kom t.d. fram undir fullu nafni en hann var með eftirnafnið Hitler.

Hin margfræga kona úr vesturbænum hafði ýmislegt gott til málanna að leggja.

Ég vann einu sinni með manni sem sagðir sínar skoðanir alltaf umbúðalaust í dyragættinni á kaffistofunni en passaði sig að skella hurðinni og hlaupa í burtu þegar hann hafði lokið máli sínu.